Klimaatgat
10 februari, 2010
Klimaatgat. Dat is de rechtstreekse vertaling van wat in de wandeling Climatgate is gaan heten. Er zijn fouten gevonden in een rapport van het IPCC, het Intergovernmental Panel on Climat Change. U kunt dat de afgelopen weken in de media niet gemist hebben. Hetzelfde geldt voor de reacties daarop van diverse politieke partijen. Triomfantelijk hesen diverse volksvertegenwoordigers van uiteenlopende partijen afgelopen week de vlag over de gevonden missers, alsof ze een lang bevochten overwinning binnenhaalden. Zie je wel, was de teneur van hun reacties, de aarde warmt helemaal niet op, de berekeningen die daaraan ten grondslag liggen deugen niet, en het valt allemaal best mee. Sommige leden, bijvoorbeeld van die partij die dezelfde initialen voert als Pieter van Vollenhoven, gingen nog veel verder, en trokken het bekende register open van ongenuanceerde, botte statements, waarmee ze zichzelf keer op keer diskwalificeren voor een ambt op regeringsniveau.
Wat mij in al die reacties heeft verbaasd, is de triomf, waarmee het "zie je wel, er is niks aan de hand"- werd uitgesproken. Ze hadden er altijd al aan getwijfeld, maar durfden zich niet 'klimaatscepticus' noemen. Nu wel. Nu hoonlachen zij, en in die lach klinkt veel bitterheid door. Waar dat vandaan komt? Lang niet iedereen in dit land is overtuigd van het belang van vermindering van de CO2 uitstoot, energiebesparing en duurzaamheid. Vooral in liberale hoek worden klimaatmaatregelen vaak beschouwd als een aanval op de welvaart en de vrije markt. Het is de aloude frictie tussen ecologie en economie…
Werken aan overleving, aan het behoud van de aarde zoals wij die kennen, kost moeite, is niet leuk, en – zo werd mij onlangs verzekerd – niet sexy, het is geen fun. Het zijn 'argumenten' die bij mij veel kwade sappen in het lichaam losmaken. Het kan toch niet zo zijn dat dat de kapstok is waar milieumaatregelen aan opgehangen moeten worden? Moeten wij ons laten leiden door een groep calculerende, hedonistische burgers, die een genotscultuur aanhangen, een onbegrensde levensstijl die après nous le déluge als lijfspreuk voert? Natuurlijk luidt het antwoord daar driewerf neen op. Het eigen gelijk van de klimaatsceptici zal beperkt houdbaar blijken. We gaan gewoon door met al ons milieuvriendelijk gedrag: afval scheiden, fietsen in plaats van autorijden, zuinig zijn met water, de verwarming een graadje lager, geen gif in de tuin, en spaarlampen of LED's in de vitting. Stel je voor dat je dat allemaal los zou laten. Dan viel je zo in een enorm Klimaatgat.