Mars!
8 juni, 2009
Ik snap iets niet. Waarom zijn wij nog niet op het Binnenhof geweest? U en ik. Waarom hebben wij daar nog niet gestaan met spandoeken in de hand, met toeters aan de mond, en ook overigens zeer aanwezig?! Protesterend tegen het gebrek aan maatregelen en daadkracht van deze regering op het gebied van ons milieu. Dat aan alle kanten, links en rechts, van boven en beneden, cirkelvormig, rechthoekig, diagonaal en anderszins naar de sodem… gaat. Ik hoef geen voorbeelden te noemen, want die kennen we allemaal. Zelfs de wereldzeeën zijn doordrenkt met kunststof, en dat bericht was wat mij betreft de druppel die de al overvolle emmer deed overlopen. Is er dan niks meer schoon, goed, rein, puur op deze aarde…? We hebben echt alles verkeet en verdaan. Misschien dat er nog iets te redden valt, maar als dat niet op grote schaal gebeurt, is het echt over en uit. Dag vogels, dag bloemen…
Wat mij het meeste steekt is dat het milieu bijna altijd het onderspit moet delven. Vergelijk de aandacht voor onze wereldomspannende milieuproblemen met de aandacht die de ‘kredietcrisis’ krijgt. Telkens weer dat grafiekje op het Journaal met die op- en vooral neergaande lijn. Hoe zou dat grafiekje er uit zien als het onze huidige milieu- en klimaatproblemen zou moeten weergeven?
Feit blijft dat ik me afvraag waarom we niet luidkeels staan te protesteren dat we zonder tegenmaatregelen naar de ratsmodee gaan. Want dat gaat gebeuren, dat staat vast. En juist dat feit heeft nog niet tot woedende reacties geleid. Toen Fortuyn werd vermoord ging een deel van zijn aanhang verhaal halen op het Binnenhof. En nu? Een nog veel grotere ramp bedreigt ons en ons nageslacht, en we doen niks. In ieder geval niet genoeg om de dames en heren van het parlement tot allesomvattende actie te bewegen. Misschien dat we het daarom eens anders moeten aanpakken. Meer op de manier van de jaren tachtig toen we allemaal in Den Haag waren om te protesteren tegen de kruisraketten. Of de jaren dertig, toen Gandhi het recht op het winnen van zout door Indiërs afdwong van de Britse overheersers. Een 400 kilometer lange tocht, die drie weken duurde. Het wordt tijd voor een Lange Mars. Naar Den Haag. Of misschien wel naar hoofdsteden van de geïndustrialiseerde wereld. Om ons recht op schoon water, lucht en bodem af te dwingen. Het moet nu. Want het is nu vijf óver twaalf en we moeten redden wat er te redden valt. U loopt toch zeker mee…?